Алонисос

Алонисос (греч. Αλόννησος), остров в Греции, в Эгейском море, один из островов архипелага Северные Спорады. Курорт. 

Остров расположен в западной части Эгейского моря . Остров находится к востоку от материковой части Греции. Наивысшая точка острова  гора Кувули — 476 м. Патитири — столица острова и его центральный порт имеется и несколько деревень . В 1965 г. город Патитири — подвергся сильным разрушениям в результате землетрясения. Площадь острова составляет 65 км ² . Он имеет размеры 4.5 км. в самом широкой части на 20 км. Население насчитывает 2700 жителей, по переписи произведённой в 2001 году . 

Национальный морской парк А. -это первый морской заповедник Греции и самый большой морской заповедный регион Европы, площадью 22 тыс. кв. км. Здесь встречаются сотни видов растений и животных. Самые известные из них :средиземноморский тюлень [Monachus Monachus],который живет и размножается на скалах Алонисоса и прилегающих островов ,дельфин обычный [Delphinus Delphis],полосатый дельфин [Stenela coerueloalba],носатый дельфин [Tursios truncatus], черый сокол [Falco eleonaroe], морские птицы [Larus audouini,Pulfinus yelkouans,Calonectris diomedea],морская ромашка [Pancratium matitimum],фритилария [Fritilariasporadum].

Η Αλόννησος, κοινώς Λιαδρόμια (η), είναι ένα νησί της Ελλάδας. Βρίσκεται στο Αιγαίο πέλαγος και ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα τωνΣποράδων. Η συνολική έκτασή του φθάνει τα 64,5 τχλμ. και το μήκος των ακτών του τα 67 περίπου χλμ. Μέγιστο μήκος περίπου 20 χλμ. και πλάτος από 3 μέχρι 4,5 χλμ. Χωρίζεται από τη Σκόπελο νοτιοδυτικά με τον πορθμό Αλοννήσου, εύρους 2 ν.μιλίων και βορειοανατολικά από τη νήσο Πελαγονήσι με τον πορθμό Πελαγονησίου, εύρους 3,5 ν.μ. Ο όρμος Πατητήρι αποτελεί το επίνειο της νήσου, όπου και συνδέεται ακτοπλοϊκά με το Βόλο, τη Σκιάθο, τη Σκόπελο και τη Θεσσαλονίκη. Αναφέρονται επτά μοναστήρια.

Το όνομα Αλόννησος δόθηκε επί Όθωνα, το 1838, με πρόταση του τότε Υπουργείου Εσωτερικών σε αντικατάσταση του προηγουμένου ονόματος Λιαδρόμια ή Ηλιοδρόμια, όπως αναφέρεται στη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828. Από μετέπειτα έρευνα αυτό διαπιστώθηκε ως λάθος δεδομένου ότι κατά την αρχαιότητα ήταν άλλη η Αλόννησος. Παρά ταύτα αυτό δεν άλλαξε και το όνομα παραμένει ως έχει για τη συγκεκριμένη νήσο, όπου κατά τους αρχαίους Έλληνες λέγονταν "Ίκος".

Το προηγούμενο όνομα (η) Λιαδρόμια πολλοί υποστηρίζουν ότι προέρχεται από παραφθορά του "Διαδρόμια", αντίστοιχο με τα Διαπόρια, με τη διαφορά ότι το πρώτο φέρεται ως θηλυκού γένους, ενώ το δεύτερο ουδέτερου.

Ίχνη προϊστορικής κατοίκησης που ανάγονται στην Παλαιολοιθική εποχή έχουν εντοπισθεί στην Αλόννησο. Σε πολλά σημεία της νοτιοανατολικής κυρίως πλευράς της νήσου, μεταξύ των οποίων η χερσόννησος Κοκκινόκαστρο και η νησίδα Μικρό Κοκκινόκαστρο, οι θέσεις Λεπτός Γιαλός, Γλύφα κ.α, διαπιστώνεται η παρουσία ευρημάτων που χρονολογούνται από τη Μέση Παλαιολιθική έως και τη Μεσολιθική εποχή. Κατάλοιπα εγκαταστάσεων υπάρχουν στη νησίδα Μικρό Κοκκινόκαστρο και αλλου, ενώτάφος της γεωμετρικής περιόδου βρέθηκε στη βόρεια πλευρά της νήσου, στη θέση Άγιος Κωνσταντίνος, από τον οποίο πιθανόν προέρχεται μία ακέραιη οινοχόη με γραπτή διακόσμηση. Στους ιστορικούς χρόνους ήταν ΄΄δίπολις΄΄ σύμφωνα με τον Σκύλακατο τον Καρυανδέα. Η μια πόλη βρισκόταν στη χερσόννησο Κοκκινόκαστρο, όπου σώζεται τμήμα τείχους κλασικών χρόνων. Η άλλη πόλη τοποθετείται στη θέση Άγιος Ιωάννης, κοντά στο Παλίο Χωριό της Αλοννήσου, όπου δεν υπάρχουν ορατά ίχνη κτισμάτων, έχει εντοπιστεί όμως και εν μέρει ανασκαφεί νεκροταφείο κλασικών χρόνων. Αρκετές ακόμα κώμες, οχυρωμένες αγροικίες με στρογγυλούς πύργους και άλλες αγροτικές εγκαταστάσεις κλασικών, κυρίως αλλά και ελληνιστικών χρόνων, εντοπίζονται σε διάφορα σημεία της κεντρικής και βόρειας πλευράς της Αλοννήσου, όπως στις θέσεις Ράχες, Καστράκι, Καρμπίτσες και άλλες. Στο τέλος των ελληνιστικών χρόνων φαίνεται ότι η Ίκος έχει περιπέσει σε μαρασμό. Σύμφωνα με μαρτυρία του Φιλόστρατου, γύρω στα τέλη του 2ου και στις αρχές του 3ου αι.μ.Χ. ολόκληρη η νήσος αποτελούσε έναν απέραντο αμπελώνα που βρισκόταν στην κατοχή του Πεπαρήθιου αμπελουργού Ύμναιου.

Ο κύριος όγκος της Αλοννήσου αποτελείται από ασβεστόλιθους, στο νοτιοδυτικό όμως τμήμα του νησιού παρατηρούνται λιμναίες αποθέσεις της Νεοτέρας Τριτογενούς, οι οποίες καλύπτονται από ασβεστόλιθο, πάνω στον οποίο συχνά επικάθονται κροκαλοπαγή πετρώματα, καλυπτόμενα από ερυθρωπές μάργες του Ποντίου. Η διαπίστωση αυτή εξηγεί την παρουσία παλαιολιθικών σταθμών κατά μήκος μιας πεδινής λωρίδας της Αλοννήσου και άφθονων θηραμάτων.

Μορφολογικά η νήσος διακρίνεται στη βόρεια ορεινή και νότια πεδινή ζώνη. Κυριότερες κορυφές είναι τα υψώματα Γελαδάρα (456 μ.) καιΚουβούλι (475 μ.), τα οποία μαζί με εκείνα της Σκοπέλου αποτελούν ένα συνεχές ορεινό τόξο. Στο νότιο μέρος, που είναι πεδινό, βρίσκονται και οι οικισμοί, στις δε άγριες και βραχώδεις ακτές του υπάρχουν σπήλαια που φωλιάζουν φώκιες και αγριοπερίστερα. Επίσης πάνω στη νήσο και στις γύρω νησίδες εντοπίζονται αγριοκάτσικα όμοια με τα λεγόμενα "κρι-κρι" της Κρήτης, της Αντιμήλου και της Σύμης.

Ο δήμος Αλοννήσου λειτούργησε σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστριας ως δήμος του νομού Μαγνησίας από το 1999 έως το 2010, με έδρα τη Αλόννησο.

Με τη διοικητική διαίρεση του 2011 (Σχέδιο Καλλικράτης), από 1 Ιανουαρίου 2011 τα διοικητικά όρια του δήμου και η έδρα του δεν μεταβλήθηκαν. Η διοικητική του υπαγωγή όμως μεταφέρθηκε από τη νομαρχία Μαγνησίας στην Περιφέρειας Θεσσαλίας.

Περιλαμβάνει την Αλόννησο και τα γύρω νησιά και νησίδες. Αναλυτικά οι οικισμοί και οι νησίδες που αποτελούν το δήμο Αλοννήσου είναι:

Δ.δ. Αλοννήσου [ 2.700 ]

• το Πατητήρι [ 1.697 ]

• ο Άγιος Γεώργιος (νησίδα) [ 0 ]

• ο Άγιος Πέτρος [ 7 ]

• οι Αδελφοί (νησίδα) [ 11 ]

• η Αλόννησος [ 173 ]

• η Βότση [ 500 ]

• ο Γέρακας [ 24 ]

• τα Γιούρα (ή Γεροντία) (νησίδα) [ 0 ]

• τα Ισιώματα [ 19 ]

• τα Καλαμάκια [ 45 ]

• ο Κόρακας (νησίδα) [ 0 ]

• η Κυρά Παναγιά (νησίδα) [ 10 ]

• η Λεχούσα (ή Λυκόρεμα ή Λυκουρίνα) (νησίδα) [ 0 ]

• τα Μαρπούντα [ 0 ]

• το Μουρτερό [ 65 ]

• η Περιστέρα (νησίδα) [ 5 ]

• το Πιπέρι (νησίδα) [ 2 ]

• το Πράσσο (ή Γράμιζα ή Γραμμέζα) (νησίδα) [ 0 ]

• το Πράσσο (ή Πράσο ή Πρασσού) (νησίδα) [ 0 ]

• τα Σκάντζουρα (νησίδα) [ 0 ]

• το Σκαντήλι (νησίδα) [ 0 ]

• η Στενή Βάλα [ 107 ]

• η Χρυσή Μηλιά [ 35 ]

• η Ψαθούρα (νησίδα) [ 0 ] 

Λεπτομερείς ναυτιλιακές πληροφορίες για την Αλόννησο παρέχει ο Ελληνικός Πλοηγός 3ος τόμος και ιδιαίτερα ο χάρτης ελληνικής έκδοσης: ΧΕΕ-3312, που αποτελεί τον λιμενοδείκτη αυτής, καθώς και ο ΧΕΕ-331 που καλύπτει όλες τις Β. Σποράδες.

Βιβλιογραφία: Αργυρούλα Δουλγέρη-Ιντζεσίλογλου, ΄΄Βόρρειες Σποράδες΄΄,στο:Ανδρέας Βλαχόπουλος (επιμ.),Αρχαιολογία-νησιά του Αιγαίου,εκδ. Μέλισσα, Αθήνα,2005,σελ.165-166